Inleiding
Het grootste gedeelte van mijn leven, tot ongeveer mijn 43e jaar, ben ik heftig in de greep geweest van een eetverslaving. Ik was een over-eter, een emo-eter, zonder te compenseren.
De eetverslaving waarin ik mij volledig herken wordt ook wel Binge eating genoemd (ook bekend als binge eating disorder).
Ik zat in de spiraal van dieet, afvallen, over-eten en weer meer aankomen dan dat ik was afgevallen waardoor ik steeds meer overgewicht had.
Elke maaltijd was een strijd, elke hap een vlucht uit de realiteit. In deze blog wil ik je meenemen in de diepten van zo’n verslaving en de heftigheid ervan, de emotionele- en fysieke tollen die het eist. Maar bovenal wil ik het licht werpen op de reis naar herstel. Het is een reis die zwaar en hobbelig was, vol met uitdagingen en overwinningen. Maar het is ook een reis vol hoop, groei en de belofte van een nieuw begin. Laten we samen de donkere hoeken van een eetverslaving verkennen, terwijl we ook het pad naar herstel omarmen.
Pesten
Als oudste in een gezin met drie kinderen, waren mijn basis en middelbare schooljaren een periode van intense angst en isolatie. Pesten was een constante dreiging die mijn dagen overschaduwde. Elke stap naar school voelde als een confrontatie met mijn kwelgeesten, wiens woorden als messen door mijn ziel sneden. De laatste twee jaar van de basisschool brachten niet alleen mentale marteling, maar ook fysiek geweld.
Maar wat de situatie nog verergerde, was de eenzaamheid. Uit angst voor represailles tegen mijn broertjes hield ik mijn lijden verborgen en heb ik altijd gezwegen over alles wat er in mijn jonge jaren plaats heeft gevonden.
De herinneringen aan die donkere dagen zijn als littekens op mijn ziel, een constante herinnering aan de pijn die ik heb doorstaan. Maar ze getuigen ook van mijn veerkracht, mijn vermogen om te overleven en te groeien te midden van tegenspoed.
Eten als obsessie
Eten. Een onschuldige daad voor velen, maar voor mij werd het een obsessie, een gevangenis waaruit ik niet leek te kunnen ontsnappen. Elke dag draaide om mijn volgende eetmoment, mijn volgende fix. Het was niet simpelweg voeden; het was een verlangen, een dwangmatige drang die mijn gedachten beheerste.
Mijn eetpatroon was gehuld in geheimzinnigheid. Ik plande mijn eetmomenten zorgvuldig, het liefst in het geheim en alleen. Suiker was mijn grootste vriend en vijand. Mijn leven draaide om eten terwijl ik me er regelmatig zeer goed van bewust was dat het geen voldoening schonken op langere termijn.
De eetbuien kwamen als een overval, als een storm die plotseling uitbrak. Ik leefde in constante angst voor deze momenten, hoe gek dat misschien ook klinkt. Telkens weer beloofde ik mezelf dat ik ermee zou stoppen, dat ik de controle terug zou krijgen. Maar schuld en schaamte waren mijn constante metgezellen, en ze overschaduwden elke kleine overwinning die ik behaalde.
Het was een eenzame strijd, gevoerd in stilte en duisternis, met veel verdriet, heel veel verdriet. Door mijn verhaal te delen, in deze Blog en in de uitzending van EenVandaag van 13 april 2024 hoop ik een lichtpuntje te brengen voor anderen die zich in dezelfde situatie bevinden. Er is hoop, er is hulp, en er is een weg naar bevrijding van deze verstikkende obsessie met voedsel.
Intermittent Fasting
Mijn eerste kennismaking met Intermittent Fasting dateert uit een andere tijd, de jaren ’90 om precies te zijn. Het was een periode waarin ik mijn weg zocht naar een oplossing voor mijn onregelmatige cyclus en een diepgewortelde kinderwens. Ik belandde bij Dr. Zurcher, een gynaecoloog in het Dijklander Ziekenhuis, die PCOS bij mij vaststelde, een hormonale aandoening die mijn kansen op een natuurlijke zwangerschap leek te dwarsbomen.
Met overgewicht en PCOS voor me, stelde Dr. Zurcher een voor mij niet alledaagse aanpak voor: Intermittent Fasting. Ik herinner me nog goed hoe hij me vertelde over de voordelen van een vastenperiode van 18 uur gevolgd door een eetvenster van 6 uur. Zonder aarzeling begon ik aan dit avontuur, zonder te weten waarom precies, maar met volledig vertrouwen in de deskundigheid van mijn arts.
Het resultaat was niets minder dan verbazingwekkend. Terwijl ik vastte, vond mijn lichaam opnieuw balans. Mijn gewicht daalde, mijn cyclus werd regelmatig en uiteindelijk vervulde mijn langgekoesterde droom zich: ik werd moeder. Dit was het begin van mijn reis met Intermittent Fasting, een reis die niet alleen mijn gezondheid transformeerde, maar uiteindelijk ook mijn leven.
Mijn weg naar herstel
Na de komst van mijn laatste kind, leek mijn gezin compleet, maar zelf voelde ik me alles behalve compleet. Telkens weer viel ik terug in oude gewoonten en patronen, gevangen in de greep van een hardnekkige eetverslaving. Ik was bereid tot het uiterste te gaan, zelfs illegale afslankpillen nam ik, mezelf regelmatig uithongerend om dan weer te eindigen in overeten. Een uitputtend proces dat me steeds verder isoleerde, en zelfs leidde tot behandeling voor een angststoornis.
Vlak na mijn scheiding bracht een burn-out in 2014 mij verplicht tot stilstand. Ik begon een EMDR-traject om mijn verleden stukje bij beetje te verwerken. Een jaar lang ben ik wekelijks behandeld. De fysieke en mentale schade die ik in mijn jonge jaren had opgelopen, kreeg eindelijk de ruimte om gehoord en verwerkt te worden. Daar begon mijn weg naar herstel.
Ik ontdekte de kracht van praten met lotgenoten en mensen die me begrepen. Hun steun en inzichten brachten me een nieuw perspectief en gaven me de moed om door te zetten op mijn weg naar genezing.
Mijn Persoonlijke Reis naar Balans
Intermittent Fasting is voor mij geen dieet; het is mijn Way of Life, mijn heilige graal en houvast geworden in mijn zoektocht naar holistisch leven. Dit vastenritueel heeft een diepgaand effect op mijn fysieke, mentale en spirituele welzijn, waardoor ik me op alle vlakken enorm sterk voel. Het dient als een spiegel, die me telkens weer laat zien waar extra aandacht nodig is.
Na jaren van strijd en zelfontdekking heb ik besloten om anderen te begeleiden die zich in mijn verhaal herkennen. Of het nu gaat om gewichtsverlies, het herstellen van een regelmatige cyclus bij PCOS, angst, somberheid, of overgang gerelateerde klachten, ik geloof dat ik je kan helpen.
Elke eerste zondagochtend van de maand – voor het eerst op zondag 2 juni a.s. – nodig ik je uit voor een vrijblijvend koffie- en theedrinkmoment op mijn locatie in Enkhuizen. Van 10.00 uur tot 11.30 uur zijn alle mensen die zich herkennen in dit verhaal meer dan welkom. Jouw aanwezigheid wordt met discretie behandeld, en tijdens deze bijeenkomsten kunnen we verhalen delen die we misschien liever voor onszelf houden, maar die gehoord mogen worden omdat ze deel van ons zijn en altijd zullen blijven.
Jouw weg naar herstel hoeft niet dezelfde te zijn als die van mij, maar ik hoop dat mijn missie in het leven, om anderen te helpen het lichtpuntje weer te zien, kan bijdragen aan jouw pad naar genezing.
Schroom niet en mail, bel of app me, je bent meer dan welkom met jouw verhaal.
Liefs Sandra 💜